Dlaczego dążymy do zablokowania wpływu WHO na politykę zdrowotną Polski?

Światowa Organizacja Zdrowia to powołana w 1946 roku agenda ONZ, której zadaniem miało być doradzanie rządom w kwestiach zdrowia. Ta szlachetna w zamierzeniu misja jest od wielu lat zakłócana skandalami finansowymi i personalnymi. Na czele WHO stoi skrajnie lewicowy etiopski polityk, który w swoim kraju był częścią brutalnego reżimu, oskarżanego o tortury i represje wobec obywateli. Organizacja, która powinna być niezależna od wpływów firm i polityków jest w ponad 80% opłacana przez prywatnych darczyńców, w tym producentów leków.

Obecnie WHO dąży do przejęcia władzy, która normalnie przynależy suwerennym Państwom, do stania się Światowym Ministerstwem Zdrowia. Jeśli planowane przez WHO zmiany powiodą się, spowoduje to niebezpieczny wzrost władzy przyznanej jednej osobie – Dyrektor generalny WHO będzie mógł ogłaszać stan zagrożenia zdrowia na całym świecie, w każdej sprawie, nie tylko związanej ze zdrowiem, którą pod wpływem prywatnych i korporacyjnych sponsorów, uzna za groźną. WHO będzie mogło wydawać Polakom prawnie wiążące wytyczne jak na przykład zarządzanie lockdownów, wprowadzanie ograniczeń w podróżowaniu, zarządzanie przymusowych badań lekarskich i obowiązkowych szczepień. WHO dąży także do cenzurowania debaty naukowej i kontrolowania mediów społecznościowych.

Swoje plany Światowa Organizacja Zdrowia realizuje przez forsowanie dwóch instrumentów prawa międzynarodowego – nowy Traktat Pandemiczny oraz zmiany w istniejących Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych. I to ten drugi instrument stanowi większe zagrożenie, bo  proponowane zmiany to w dużej części zupełnie nowe zapisy, które zapewniają Światowej Organizacji zdrowia takie same kompetencje, jakie są zapisane w negocjowanym Traktacie Pandemicznym. Ale mimo, że będziemy mieli do czynienia z zupełnie nowym dokumentem, to w przypadku braku sprzeciwu ze strony państwa członkowskich, automatycznie stanie się obowiązującym prawem międzynarodowym. Bez debaty, bez negocjacji, bez potrzeby ratyfikacji, Polska utraci prawo do podejmowania suwerennych decyzji, mających wpływ na zdrowie i dobrobyt swoich obywateli. Mówimy stanowcze NIE dla tych planów i zapraszamy do zapoznania się ze szczegółami. 

ICD-11

1 stycznia 2022 roku WHO oficjalnie wdrożyło nową międzynarodową klasyfikację chorób i zaburzeń – ICD-11, która zastąpiła obowiązującą do tej pory klasyfikację ICD-10.

Mimo, że państwa członkowskie mają 5 lat na wdrożenie nowej klasyfikacji, oraz że polskie tłumaczenie miało się pojawić pod koniec listopada 2023, Polska już rozpoczęła wdrażanie tego podstawowego narzędzia medycznego. Tymczasem nowa klasyfikacja niesie z sobą groźne zmiany – na przykład zamiast pojęcia płci biologicznej wprowadza się termin gender oraz manipuluje się i relatywizuje się pojęcie pedofilii.

Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne IHR (2005)

WHO rezolucją WHA75.12 wezwała państwa członkowskie do „podjęcia wszelkich odpowiednich środków w celu rozważenia potencjalnych zmian Międzynarodowych przepisów zdrowotnych (IHR), przy założeniu, że nie doprowadzi to do ponownego otwarcia całego instrumentu do renegocjacji”.

Ten zapis pozwala na wprowadzenie przepisów odbierających państwom członkowskim suwerenność podejmowania decyzji dotyczących zdrowia własnych obywateli, bez wiedzy i zgody parlamentu i społeczeństwa, bez referendum czy choćby debaty parlamentarnej. 

Zagrożenie jest realne – a do tego zostało nam bardzo mało czasu. To nie Traktat Pandemiczny ale właśnie zmiany w Międzynarodowych przepisach zdrowotnych (2005) są atakiem na naszą suwerenność i próbą przejęcia części władzy.