WHO nie wykazał, że porozumienie poprawi zdrowie ludzi

    Światowa Organizacja Zdrowia nie wykazała, że proponowane „Porozumienie pandemiczne” faktycznie poprawi zdrowie ludzi na całym świecie. Wręcz przeciwnie, jest to jedynie środek redystrybucji bogactwa pod przykrywką „kapitału własnego”. „Porozumienie pandemiczne” nie dotyczy poprawy zdrowia. To skorumpowana umowa biznesowa, której celem jest nakłonienie krajów do zakupu produktów farmaceutycznych. W świecie, w którym zdecydowana większość ludzi NIE umiera z powodu chorób zakaźnych, „Porozumienie pandemiczne” oznacza masową niewłaściwą alokację funduszy, zasobów i energii. Otwarty „mechanizm skoordynowanego finansowania” przekierowałby miliardy dolarów na produkcję „produktów związanych z pandemią”, które w rzeczywistości powodują więcej szkody niż pożytku. Pandemie zdarzają się niezwykle rzadko. Przy szacowanych rocznych wpłatach wynoszących łącznie 30 miliardów dolarów „skoordynowany mechanizm finansowania” odciągnąłby cenne zasoby od głównych przyczyn chorób i zgonów. Rezultatem netto prawdopodobnie byłby ogólnoświatowy spadek zdrowia.


    BRAK PRZEGLĄDU LUB ANALIZY PO ZDARZENIU

    Światowa Organizacja Zdrowia nie przeprowadziła gruntownego, niezależnego dochodzenia w sprawie błędów, przestępstw i nadużyć władzy, które miały miejsce w ciągu ostatnich 5 lat. Ich „wyciągnięte wnioski” całkowicie ignorują szkody spowodowane blokadami, nakazami noszenia maseczek i „szczepień”, a także negatywne skutki zdrowotne spowodowane przez maski, wymazy PCR, „zatwierdzone środki terapeutyczne” i same „szczepionki”. Brak prawdziwie niezależnego i bezstronnego przeglądu roli i zaleceń WHO podczas „pandemii” COVID-19 grozi legitymizacją nieskutecznych, nieudanych i szkodliwych reakcji na pandemię. Przed przyjęciem jakiegokolwiek porozumienia należy przeprowadzić gruntowne, niezależne dochodzenie i analizę ostatnich 5 lat

     

    PARADOKS NIERÓWNOŚCI

     

    Światowa Organizacja Zdrowia nie wyjaśniła w sposób odpowiedni, jakie możliwe korzyści zdrowotne mogłyby wyniknąć z zapewnienia „równego dostępu” do trujących produktów związanych z pandemią i śmiertelnych zastrzyków dla krajów o niskich i średnich dochodach, które w przeliczeniu na mieszkańca uzyskały wyniki 10–30 razy lepsze niż kraje bogate, które miały znacznie większy dostęp do tych niebezpiecznych i nieskutecznych, ale wysoce dochodowych produktów farmaceutycznych.